UYAN

Deve kuşu misali

Başını gömme kuma

Eller aya gidiyor

Uyan artık uyuma

Şöyle etrafına bak

Karanlığı yararak

Şu güzelim dünyada

İnsan gibi yaşasak

Bin yaşasın der isen

Bana değmeyen yılan

Bir gün  seni de sokar

Değmez gibi sanılan

Korkma sen karanlıktan

Karanlık senden korksun

Dünya bir hana benzer 

Bu gün var yarın yoksun

Şu üç günlük dünyada

Yaşasak insan gibi

İnsanlar değil mi dir

Bu dünyanın sahibi

Fikret doğacak güneş

Bir daha kararmasın

Kardeş olsun insanlar

Bir birine vurmasın

AĞLAR

Bu yıl bahar erken döndü hazana

Bahçe ağlar bağban ağlar bağ ağlar

Kurbanım tabibe derdim yazana

Dertli ağlar hasta ağlar sağ ağlar

Dost dostu hatırlar bir selam salar

Dostu olmayanlar avcunu yalar

Boşa geçti günler aylar haftalar

Sene ağlar asır ağlar çağ ağlar

Neyleyim ben bu akılsız kafayı

Bana nispet eller sürer sefayı

Ben çekerim bunca derdi cefayı

Sevda ağlar yürek ağlar yağ ağlar

Aklım ermez oldu böyle gidişe

Bu sebepten içimde var endişe

Fikret derki bende şaştım bu işe

Varlı ağlar varsız ağlar yoğ ağlar

AĞLAR

Bu yıl bahar erken döndü hazana

Bahçe ağlar bağban ağlar bağ ağlar

Kurbanım tabibe derdim yazana

Dertli ağlar hasta ağlar sağ ağlar

Dost dostu hatırlar bir selam salar

Dostu olmayanlar avcunu yalar

Boşa geçti günler aylar haftalar

Sene ağlar asır ağlar çağ ağlar

Neyleyim ben bu akılsız kafayı

Bana nispet eller sürer sefayı

Ben çekerim bunca derdi cefayı

Sevda ağlar yürek ağlar yağ ağlar

Aklım ermez oldu böyle gidişe

Bu sebepten içimde var endişe

Fikret derki bende şaştım bu işe

Varlı ağlar varsız ağlar yoğ ağlar

ATATÜRK’E BORÇLUSUN

Atatürk’e küfür eden gerici

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Ya yunan doğardın ya da Rus piçi

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Onun sayesinde kıldığın namaz

Gerçek Müslümana dil uzatılmaz

Seni gidi takiyeci düzenbaz

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Savaştı cephede kurtuldu vatan

Binlerce şehit var kefensiz yatan

Ey sahte bezirgân din alıp satan

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Sütü bozuk ise eğer bir insan

Geçmişine sahip çıkmaz bir zaman

Türk olmasan olur muydun Müslüman

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Atatürk ve silah arkadaşları

Çok zor kazandılar bu savaşları

Onlar vatan için koydu başları

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

O hep ilerdeydi yürürdü önde

Doğu batı güney kuzey her yönde

Sakın ha unutma ey Fikret sende

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

ATATÜRK

Türkün önderidir, Türkün Atası

Yürekli kahraman ulu Atatürk

Seninle silindi gönüllerin pası

Türkün tutunacak dalı Atatürk

Korkmadı düşmandan önde yürüdü

Kalbinde tükenmez sevgi var idi

Canım vatanıma feda der idi

Kumandandı o, bir  nolu Atatürk

Padişah tahtını  kökünden  yıktı

O ne yıldı , ne  usandı , ne bıktı

On dokuz Mayısta  Samsun’dan  çıktı

Çürük  bir vapurla  yola Atatürk

Anafartalar’da , Dumlupınar’da

Afyon , Kocatepe , Sakaryalarda

Zaferler  kazandı hep  ardı  arda

Ünü  tarihlerde dolu Atatürk

Tarihe  destanı şan  ile  yazdı

Şehitler  adını kan  ile  yazdı

Şafaklar  atarken tan  ile  yazdı

Çanakkale , Gelibolu , Atatürk

Fikret  çağa bak da  sen  kalma geri

Yürüyelim  hep ileri  ileri

Yüce  Cumhuriyet onun  eseri

Türkiye’nin  sağı solu Atatürk

ÇANAKKALE

Nidalar inletti yedi kat arşı

Elbet şiarımız istiklal marşı

Dünya duysun dosta düşmana karşı

Daima geçilmem der Çanakkale

Canlı şahididir Anafartalar

Havada mermiler mermiyi yalar

Dile gelse Arıburnu Tabyalar

Bak neler anlatır gör Çanakkale

Mehmetçik zaferden zafere koştu

Allah Allah deyip sel gibi coştu

Düşmanlar bir anda bu işe şaştı

Övün muradına er Çanakkale

Tek yürekti komutanı eriyle

Isındı siperler nefesleriyle

Yer gök inlemişti top sesleriyle

Kan ile yoğruldu ter Çanakkale

Analar kuzudan umudu kesip

Mevziden mevziiye yel gibi esip

Güneşin kahrından gündüze küsüp

Erkenden battığı yer Çanakkale

Bulutlar hüzünlü ağlıyor hilal

Orada toprağın rengi hala al

Yeri geldiğinde uysal mı uysal

Yeri geldiğinde şer Çanakkale

Yeniden var olduk ulu destanla

Tarihi incele oku ve anla

Daima gururla şerefle şanla

Her zaman göğsünü ger Çanakkale

Rahmet oku ecdadına atana

Sessiz kalma sana kaşın çatana

Fikret der ki canım kurban vatana

Sana feda nice ser Çanakkale

NE GÜZEL

Birlik olsak altmış beş milyon yürek

Barış barış diye atsak ne güzel

Kavgaya nefrete kine ne gerek

Kederi neşeye katsak ne güzel

Sevgi başağından harman eylesek

Dertlinin derdine derman eylesek

Halaylar çekerek türkü söylesek

Dostlukla el ele tutsak ne güzel

Göçüp gitmedi mi sultanı şahı

Erenler aşkına dönsek semahı

Dostluk çarşısına kursak tezgâhı

Sevgi alsak sevgi satsak ne güzel

Atomsuz silahsız bir dünya kursak

İyiyi güzeli doğruyu bulsak

Nefret kapısına bir kilit vursak

Anahtarın suya atsak ne güzel

Hava kararıp ta güneş batmadan

Kimse bilmez bu duyguyu tatmadan

Fikret lokmamıza haram katmadan

Helalce çiğneyip yutsak ne güzel

SELAM SÖYLE

Selam söyle o kaşları kemana

İnsaf etsin gelsin gayri imana

Derdi ile oldum deli divane

Mecnunlardan beter etti yar beni

Ne yaptım ne ettim ben o canana

Anlamadım neden küstü yar bana

Bilmem bu hasretlik sürer mi sona

Yanıp yanıp tüter etti yar beni

Elim kolum tutmaz işden kesildim

Bir pınar gibiydim başdan kesildim

Yemeden kesildim aşdan kesildim

Yataklarda yatar etti yar beni

Fikret’im karaymış meğer kaderim

O sebepten hiç bitmiyor kederim

Nerde akşam orda sabah ederim

Kervanlara katar etti yar beni

TÜRKÜLER NE DER

Biz doğmadan alnımıza yazılmış

Duyguların süzgecinden süzülmüş

Mühür gibi yüreklere kazılmış

Kulak ver de dinle türküler ne der

Asırlar boyunca bize seslenir

Duyguların gıdasıyla beslenir

İlmek ilmek nakış nakış süslenir

Kulak ver de dinle türküler ne der

Turna avazında bülbül sesinde

Yer bulur duygunun en yücesinde

Bin bir mana yüklü her hecesinde

Kulak ver de dinle türküler ne der

Yürekte sevdadır gönüllerde yar

Çözülmez gizlidir ondaki esrar

Hüzün var sevgi var keder var gam var

Kulak ver de dinle türküler ne der

Kiminde keder vara kiminde neşe

Kimi zemheride benzer güneşe

Barak bozlak hoyrat olur peş peşe

Kulak ver de dinle türküler ne der

On beşliler akla gelir her yaşta

Karayılan şahin beyle Maraş’ta

Yemen Çanakkale Sarıkamış’ta

Kulak ver de dinle türküler ne der

Emektir duygudur hem özveridir

Atomu parçalar tuncu eritir

Her türlü nefretin panzehiridir

Kulak ver de dinle türküler ne der

Ozanların mızrabında telinde

Yârin nağmesinde seher yelinde

Doğumdan ölüme halkın dilinde

Kulak ver de dinle türküler ne der

Kültür sanat bir ulusun varıdır

Türküler tarihin tanıklarıdır

Ana sütü gibi saftır arıdır

Kulak ver de dinle türküler ne der

Fikret tarif için bulamam hece

Karşı konulamaz böyle bir güce

Umman kadar derin dağ gibi yüce

Kulak ver de dinle türküler ne der

ÜÇ AŞK

Üç aşk yoksa bir insanın gönlünde

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Hem bugünde hem yarında hem dünde

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

İnsan aşk uğruna dağları aşar

Aşk olmayan gönül şaştıkça şaşar

İnsanlar dünyada aşk için yaşar

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Aşk olmayan insan gezer divane

Kendi perişandır gönlü virane

Bir anda hükmeder koca cihana

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Sevgi dolu gönül çiçekli daldır

Ana sütü gibi paktır helaldir

Hem çok mübarek hem de kutsaldır

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Fikret âşık olan aşkı anmalı

Her daim kendi âşık sanmalı

Âşık olan bu üç aşka yanmalı

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

USANDIM BEN

Anadolu bozkırında

Geze geze usandım ben

Yoksulluğun denizinde 

Yüze yüze usandım ben

Dertlerim indi derine

Yoksulluk çöktü serime

Çilemi gam defterime

Yaza yaza usandım ben

Boşa geçirdim ömrümü 

Gören var mı güldüğümü

Yoksulluğun düğümünü

Çöze çöze usandım ben

Fikret der ki düştüm dara

Talihim bahtımdan kara

Hayırsız sahte dostlara 

Kıza kıza usandım ben

OLMAZDI

Sözler tapu olsa selamlar senet

Hiç kimse kimseye etmezdi minnet 

Dünyamız o zaman olurdu cennet 

Mahkeme, avukat, kadı olmazdı

Birbirine kenetlense insanlar

Bunca çıkar için akar mı kanlar

Cüzdanlara sığmasaydı vicdanlar

Kavganın, kemliğin adı olmazdı

Alın yazısını kullar yazmazsa

Dost dostun yoluna kuyu kazmazsa

Kardeş kardeşini gammazlamazsa

Yalan, dolan, dedi kodu olmazdı

Herkese Yunusça bakabilseydik

Sevgi ışığını yakabilseydik

Nefret kalesini yıkabilseydik

Fesatçı, münafık, cadı olmazdı.

Şöyle koklaşarak insan insana

Bir sofrada buluşsaydık yan yana 

Muhabbetle sarılsaydık can cana

Ara yerde kara kedi olmazdı

Fikret der dünyayı paylaşabilsek

El ele tutuşup oynaşabilsek

Bütün dinli dinsiz kaynaşabilsek

Hiç kimse kimsenin yâdı olmazdı.

HOYRATCA

Hayal mi gerçek mi gördüğüm rüya

Uyur gibi geziyoruz hoyratça

Neden düşman ettik sabunu suya

Kir içinde yüzüyoruz hoyratça 

Övdük yalancıya dillerimizle

Kovduk sinekleri yellerimizle

Boz bulanık akan sellerimizle 

Sular gibi sızıyoruz hoyratça 

Dindiren yok yürekteki sızıyı 

Defineci gece yapar kazıyı 

Kâğıtsız kalemsiz kara yazıyı 

Usanmadan yazıyoruz hoyratça 

Tükendi dostluklar hep azar azar

Ali mamur eder velide bozar

Sevgiye barışa dostluğa mezar

Gece gündüz kazıyoruz hoyratça 

Nerde güzellik var deptik devirdik

Çürük kılı birişimle eğirdik

Türküleri topa popa çevirdik 

Acımadan bozuyoruz hoyratça 

Fikret senelerce sürer bu dava

Bu belayı baştan bilmem kim sava

Bir yanda küfür var bir yanda dua 

Günden güne azıyoruz hoyratça. 

YAŞ KEMALE

Ağrılarım sızılarım çoklaştı

Yüzlerim kırıştı saçım aklaştı

Yaş kemale erdi sona yaklaştı

Merdiveni yetmişine dayadım

Dizlerim ağrıyor derisi sündü

Gözlerimin feri gün güne söndü

Simsiyah saçlarım pamuğa döndü

Sanmasınlar boya ile boyadım

Gördüğüm gerçek mi yoksa rüyamı

Bütün çabam ekmeğe mi suya mı?

Belli olmaz haftaya mı ayamı

Her saniye dolmaktadır miadım

Alan yok ki kocalığı satayım

Kadere mi feleğe mi çatayım

Bilmeyen var ise hatırlatayım

Adım Fikret Dikmen benim soyadım

BAL EYLERİZ EYLERİZ

Edep erkân yol eyleriz

Kimseye yok minnetimiz

Muhabbeti bal eyleriz

Dünya olur cennetimiz

Biz insanız diye diye 

Bağlandık aşka sevgiye

Hor bakmayız hiç kimseye

İnsan sevmek sünnetimiz

Ne uzakta ne yakında

Sevgimiz aşina kında

Erenlerin dergâhında

Elbet vardır hizmetimiz

Fikret der ki sözüm size

Kini koyman kalbinize

Şükür eylen rabbinize

Her bir dane nimetimiz

KOR DÜŞTÜ

Bir türlü dinmiyor gönlümün yası

Ne kadar yalvarsan olmaz faydası

Başımda dönüyor eski sevdası

Her andıkça yüreğime kor düştü

Sevda kitabını açtım okudum

Aşkımızı kilimlere dokudum

Garip kalmış bülbül gibi şakıdım

Talihime figan ile zar düştü

Çok dilek diledim kabul olmadı

Bir gün olur hak yerini bulmadı

Yalvardım Mevla’ya çilem dolmadı

Genç yaşımda saçlarıma kar düştü

Madem baştan belli idi niyetin

Ayrılığın derdi ölümden çetin

En sonunda bu kısmetsiz Fikret’in

Kaderine bir vefasız yar düştü

ZALİM YAR

Gönül yarasına vurulmaz yama

Yar beni bıraktı kedere gama

Pencereye baka baka usandım

Zalim yar bir türlü çıkmadı cama

Hasretini yüreğimde gizledim

Gece gündüz yollarını gözledim

Aç perdeyi gül yüzünü özledin

Gözyaşımı ilaç ettim yarama

Gayri bu Fikret’e ne etsen haktır

Aramızda mesafeler ıraktır

Bundan böyle gülmek bana yasaktır

Perde çektim şansım ile arama

YAR LEYLİ LEYLİ

Senden başkasında gözüm yok benim

Ben seni sevmişim yar leyli leyli

Bu dertli sinemde yaram çok benim

Gel de bu yaramı sar leyli leyli

Sensin bu gönlümün nazlı maralı

Aşkın oku değdi bağrım yaralı

Beş değil on değil derdim sıralı

Daim işim gücüm zar leyli leyli

Eğer bir aksi söz duyarsan benden

Canım bir önce ayrılsın tenden

Dünya güzel olsa inan ki senden

Başka bir sevdiğim var leyli leyli

Bu aşkın sırına ermesem bile

Saçını elimle örmesem bile

Kollarımboynuna sarmasam bile

Yüzüne baktığım kar leyli leyli

Fikret dünya fani ömür dolmadan

Kavuşmamız kıyamete kalmadan

Dudu dillim sen yanımda olmadan

Bu dünya başıma dar leyli leyli

YÜREĞİME HOŞ GELDİN

Yolunu gözlediğim

Aşkını gizlediğim

Yüzünü özlediğim

Yüreğime hoş geldin

Hasreti taşıyamama

Soğukta üşüyemem

Ben sensiz yaşayamam

Yüreğime hoş geldin

Ey benim ciğer parem

Gel de murada erem

Sensin derdime çarem

Yüreğime hoş geldin

Asla yerin dolamaz

Seni kimse alamaz

Fikret sensiz olamaz

Yüreğime hoş geldin

YAN DELİ GÖNÜL

Âlemin telaşı sana mı düştü

Sen kendi derdine yan deli gönül

Bu fani âlemden ne canlar göçtü

Sen kendi derdine yan deli gönül

Herkes mutlu olur karnı doyunca

Kimi bir yol tutmuş huylu huyunca

El âlem sarılmış boylu boyunca

Sen kendi derdine yan deli gönül

Derin derin hayallere dalmışsın

Bu dünyada tek başına kalmışsın

Ne güngörmüş nede murat almışsın

Sen kendi derdine yan deli gönül

Neden bu Fikret’e şaşı bakarsın

Elin durmaz yapılanı yıkarsın

Geldin ellisine hala bekârsın

Sen kendi derdine yan deli gönül

5 HECE REHBERİM OLDU

Çağladım taştım dağları aştım

Yolumdan şaştım aşk rehber oldu

Ben yana yana karıştım cana

Her yerde bana aşk rehber oldu

Sızdı genime girdi tenime

Düştü önüme aşk rehber oldu

Bir ceme girdim divana durdum

Didara erdim aşk rehber oldu

Dolandım dile çok çektim çile

Erdim menzile aşk rehber oldu

Geldim cihana durdum divana

Oldum divane aşk rehber oldu

Tam altmış sene yandı bu sine

Fikret Dikmen’e aşk rehber oldu

BENİ ARA

Eğer bir gün olur düşerse dara

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

Ne zaman istersen sen beni ara

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

Üzülüp kendini yalnız sanırsan

Beni benden daha iyi tanırsan

Diyarı gurbette hastalanırsan

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

Hiç kimse bu aşka kara çalamaz

Felek bile seni benden alamaz

Mesafeler bize engel olamaz

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

Tatlı dillerine kurban olurum

İnan senin her halinden bilirim

Kuşlar gibi kanatlanır gelirim

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

Sama amadeyim arzu emelde

Dilekçem imzalı izinim elde

Fikret emrindedir yeter ki gel de

Hızır gibi yetişirim sevdiğim

BEDAVA

Bahçıvanım gülistanı beklerim

Gül alana gül satarım bedava

Allı morlu türlü türlü renklerim

Tül alana tül satarım bedava

Erenlerin gönlündedir otağım

Bu dünyadan çektim elim eteğim

Bin bir çiçek ile dolu peteğim

Bal alana bal satarım bedava

Hakka hakikate bağlıdır özüm

Dünyanın varında olmadı gözüm

Hoştur muhabbetim tatlıdır sözüm

Dil alana dil satarım bedava

Fikret der ki bel bağlamam paraya

Meyletmedim tartı ile daraya

Perde çektim benliğimle araya

Pul alana pul satarım bedava

BARIŞ SEVGİ CÖMERTLİK

Yeryüzünde en kıymetli hazine

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Toz kondurmaz leke sürmez özüne

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Her konuda araştırır test eder

Birbirini sevenleri mest eder

İnsanları birbirine dost eder

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Gelin hep beraber verelim karar

Bunları yaşamak herkese yarar

Zerrece kimseye vermedi zarar

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Eşitçe bölüşsek lokmadan payı

Elbet keşfederiz güneşi ayı

Üçü birden cennet yapar dünyayı

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Vicdanımız yüreğimiz özümüz

Bir olmalı sohbetimiz sözümüz

Felsefemiz düşüncemiz tezimiz

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

Kurulmalı dört bir yana kürsümüz

Sevgi olsun dünyadaki kursumuz

Fikret der ki ödevimiz dersimiz

Bir hoşgörü bir cömertlik bir barış

FELFECiR

Ey sevdiğim senden sırım saklamam
Okyanusa benzer gözlerin güzel 
Sen variken başka gülü koklamam
Aya misal sanki yüzlerin güzel

Olanları sardım koydum giraba
Bu gönlümü yıktın ettin haraba
Elin ile bele beni turaba
Her zaman sürülür izlerin güzel

İzin ver de koklayayım gülünden
Zehir sunsan ben içerim elinden 
Konuştukça bal süzülür dilinden
Kehribara misali sözlerin güzel

Fikret’e bu cefa revamı böyle 
Bir dileğin varsa yüzüme söyle 
İster sitem eyle ister cevreyle 
Bana kâfi senin nazların güzel.

OLMAZDI

Sözler tapu olsa selamlar senet

Hiç kimse kimseye etmezdi minnet 

Dünyamız o zaman olurdu cennet 

Mahkeme, avukat, kadı olmazdı

Birbirine kenetlense insanlar

Bunca çıkar için akar mı kanlar

Cüzdanlara sığmasaydı vicdanlar

Kavganın, kemliğin adı olmazdı

Alın yazısını kullar yazmazsa

Dost dostun yoluna kuyu kazmazsa

Kardeş kardeşini gammazlamazsa

Yalan, dolan, dedi kodu olmazdı

Herkese Yunusça bakabilseydik

Sevgi ışığını yakabilseydik

Nefret kalesini yıkabilseydik

Fesatçı, münafık, cadı olmazdı.

Şöyle koklaşarak insan insana

Bir sofrada buluşsaydık yan yana 

Muhabbetle sarılsaydık can cana

Ara yerde kara kedi olmazdı

Fikret der dünyayı paylaşabilsek

El ele tutuşup oynaşabilsek

Bütün dinli dinsiz kaynaşabilsek

Hiç kimse kimsenin yâdı olmazdı.

OLMAZDI

Sözler tapu olsa selamlar senet

Hiç kimse kimseye etmezdi minnet 

Dünyamız o zaman olurdu cennet 

Mahkeme, avukat, kadı olmazdı

Birbirine kenetlense insanlar

Bunca çıkar için akar mı kanlar

Cüzdanlara sığmasaydı vicdanlar

Kavganın, kemliğin adı olmazdı

Alın yazısını kullar yazmazsa

Dost dostun yoluna kuyu kazmazsa

Kardeş kardeşini gammazlamazsa

Yalan, dolan, dedi kodu olmazdı

Herkese Yunusça bakabilseydik

Sevgi ışığını yakabilseydik

Nefret kalesini yıkabilseydik

Fesatçı, münafık, cadı olmazdı.

Şöyle koklaşarak insan insana

Bir sofrada buluşsaydık yan yana 

Muhabbetle sarılsaydık can cana

Ara yerde kara kedi olmazdı

Fikret der dünyayı paylaşabilsek

El ele tutuşup oynaşabilsek

Bütün dinli dinsiz kaynaşabilsek

Hiç kimse kimsenin yâdı olmazdı.

  MUHABBET DİVANI

İnsanlık meydanı işte bu meydan

Söylenecek sözü olan buyursun

Özgürlük aşkıyla yanıp tutuşan

Yüreğinde közü olan buyursun

Selam eyleyelim güneşe aya

Sevgi kazanına çalalım maya

Herkes yüreğini koysun ortaya

Bu sofrada tuzu olan buyursun

Kulak verip erenlerin sesine

Hiç kimse demesin neyin nesine

Bir lokma bir hırka dermişçesine

Yaşamakta gözü olan buyursun

Fikret der özüyle barışan gelsin

Bizim safımıza karışan gelsin

Hakikat yolunda yarışan gelsin

Dost yolunda izi olan buyursun 

YOLSUN AĞLASIN

Bana ettiğine bin pişman olup

Saçını başını yolsun ağlasın

Susuz güller gibi sararıp solup

Viran bahçe gibi kalsın ağlasın

Durgun akan su yükseğe çağlamaz

Gayri ne yapsa da beni bağlamaz

Atasözü kendi düşen ağlamaz

Gözlerine kan yaş dolsun ağlasın

Uzattım nedense tutmadı elim

Yıkılsın diyemem kökün temelin

İntizar etmeye varmıyor dilim

Mevla dan belasın bulsun ağlasın

Fikret im düşemem peşine gayri

İstemem girmesin düşüme gayri

Dünyada karışmam işine gayri

Kendi oynasın kendi çalsın ağlasın

MİSAFİRİM KÖŞKÜNE

Misafirim gönlündeki köşküne

Kadir Mevlam yardım eder düşküne

Ali ile Muhammedin aşkına

Aç kapıyı nazlı yarim gireyim

Revamı ettiğin gel insaf eyle

Beni mecnun ettin sende ol Leyla

İnsan sevdiğine eder mi böyle

Aç kapıyı nazlı yarim gireyim

Leblerin bal olmuş yanağın şeker

Seven sevdiğinin cevrini çeker 

Aşkınla gözlerim kanlı yaş döker

Aç kapıyı nazlı yarim gireyim

Kurban olam bu cefayı gel etme

Beni yakıp ateşlere kül etme

Kul Fikret’ i yad ellere kul etme

Aç kapıyı nazlı yarim gireyim

SANA NE GÖNÜL

El âlemin telaşından sana ne

Sen kendi derdine yan deli gönül

Bel bağlama muhannetin balına

Gel yağsız çorbana ban deli gönül

Dört günlük dünyada gönlünce yaşa

Ne gelir bilinmez sağ olan başa

Uyma kör cahile tutarlar taşa

Senin kendini paşasan deli gönül

Riyakâr kulların sözüne kanma

Her yüze güleni vefalı sanma

Daima hatır say bencil davranma

Seveni minnetle an deli gönül

Fikret artık yaş kemale erişti

Saçlarım ağardı yüzük kırıştı

Dizlerim tutmuyor yüzüm buruştu

Artık yaklaşıyor son deli gönül.

İYİLİK ÖLMEZ

Gel aldanma dünya denen faniye

Bu kadar bencillik bilmem ki niye

Ömürden götürür geçen saniye 

Ne kalır geriye iyilikten başka

Gördüğün ne ise işte o anlık

Fayda vermez en sonunda pişmanlık

Her şeyin üstünde yüce insanlık

Ne kalır geriye iyilikten başka

İnsan yetinmeli bazı azınan

Gezmemeli cakayınanpozunan

Ömür geçer baharınanyazınan

Ne kalır geriye iyilikten başka

Boş ver be hey Fikret takma kafana

Yetim hakkı doldurmadım küfeme

Sende sarılırsın bir top kefene

Ne kalır geriye iyilikten başka

VEKİL BEY

Arz edeyim sana hallerim nice

Bizi elinen bir tutma vekil bey

Gözlüğün üstünden bakıp öylece

Nolur kaşlarını çatma vekil bey

Bu koltuk edebi kalır belleme

Çok çabucak geçer inan beş sene

Bugün çok işim var yarın gel deme

Nolur beni baştan atma vekil bey

Unutma sen eşin ile dostunu

Biran önce doldurup da testini

Nasıl olsa attım deyip postunu

Yan gelip meclis de yatma vekil bey

Gerçek arıyorsan Atatürkçü yol

Olur olmaz şeye konuşma bol bol

Kolla vatanını milliyetçi ol

Yurdu yabancıya satma vekil bey

Seçimden seçime gelme köylere

Meclis den göz dikme bizim reylere

Köyde ağa şehirdeki beylere

Onlarla bizi bir tutma vekil bey

Kendimize vekil ettik biz seni

Ankara’ya nakil ettik biz seni

Bilmem nerden akıl ettik biz seni

Sakın bizi sen unutma vekil bey

KUTSAL CANANIMA

Arzuladım cemalini göreyim

Kaldır mah yüzünden nikabı canan

Saçlarını ellerimle öreyim

Olma bu derdimin bitabı canan

Altın elmas gevher olsun yükümüz

Yoktur bunda hiç süpemiz şekimiz

Aşk yolunda yarışalım ikimiz

Beraber koşalım etabı canan

Cahil insan gerçekleri sezemez

Aşkın deryasında herkes yüzemez

Herkes okuyamaz herkes çözemez

Sır dolu sevdanın kitabı canan

Fikret bu diyeti çoktan ödedi

Benim için kimler sana ne dedi

Yüreğimde yerin vardır ebedi

Ben sen severin e tabi canan

OLACAK VAR

Düşmüşüz dipsiz davaya 

Konuşuruz hep havaya

Kefen bulsa bedavaya

İlk akşamdan ölecek var

Fizik geometri cebir

Yap da hesabını getir

Başından olmayız tedbir

Sonra deriz olacak var

Getirdik yine baharı

Unuttuk hep olanları

Uydururuz yalanları

Başımıza gelecek var

Son pişmanlık neye yarar

Çoğu fazla azı karar

Keskin sirke küpüne zarar

Belasını bulacak var

Beden  ölse baş kalır mı

İmaret de aş kalır mı

Biz gidince boş kalır mı

Ardımızdan dolacak var

Böyledir Fikret’ in hali

Belki de çoktur vebali

Hoca Nasreddin misali

Göle yoğurt çalacak var

ÜÇ AŞK

Üç aşk yoksa bir insanın gönlünde

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Hem bugünde hem yarında hem dünde

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

İnsan aşk uğruna dağları aşar

Aşk olmayan gönül şaştıkça şaşar

İnsanlar dünyada aşk için yaşar

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Aşk olmayan insan gezer divane

Kendi perişandır gönlü virane

Bir anda hükmeder koca cihana

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Sevgi dolu gönül çiçekli daldır

Ana sütü gibi paktır helaldir

Hem çok mübarek hem de kutsaldır

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

Fikret âşık olan aşkı anmalı

Her daim kendi âşık sanmalı

Âşık olan bu üç aşka yanmalı

Mevla aşkı vatan aşkı yar aşkı

GELMEZ DEME

Gelmez deme gelir senin de sıran

Tükenir fitilin söyünür çıran

Kader torbasından çekilir kuran

Felek kalburundan eler seni de

Gönlüm gam deryası ağlar yaşından

Bir gün içeceksin ecel tasından

Gün gelir feleğin tabancasından

Çıkan yağlı kurşun deler seni de

Karabasan gibi çöker üstüne

Hayat zahirini döker üstüne

Bu koca dünyayı yıkar üstüne

Ecel defterinden siler seni de

İstersen paşa ol istersen ağa

Azrail düşürür bir gün tuzağa

Doğduğunda belediğin toprağa

Fikret bir gün gelir beler seni de

YOKLUK

YOKLUK

Bir anadan gardaş gibi

Bırakmaz yokluk yakamı

Askerden arkadaş gibi

Bırakmaz yokluk yakamı

Bir kaşık su ile boğdu

Beni Vatanımdan kovdu

Sanki benim ile doğdu

Bırakmaz yokluk yakamı

Hep kul etti beni kula

Beni buldu bula bula

Sattı beni üç beş pula

Bırakmaz yokluk yakamı

Hasret koydu yavrulara

Nakavt etti vura vura

Bir türlü vermedi ara

Bırakmaz yokluk yakamı

Fikret derki benim mi suç

Yaka yırtık delik pabuç

Ne yapsam değişmez sonuç

Bırakmaz yokluk yakamı

YOKLUK

Bir anadan gardaş gibi

Bırakmaz yokluk yakamı

Askerden arkadaş gibi

Bırakmaz yokluk yakamı

Bir kaşık su ile boğdu

Beni Vatanımdan kovdu

Sanki benim ile doğdu

Bırakmaz yokluk yakamı

Hep kul etti beni kula

Beni buldu bula bula

Sattı beni üç beş pula

Bırakmaz yokluk yakamı

Hasret koydu yavrulara

Nakavt etti vura vura

Bir türlü vermedi ara

Bırakmaz yokluk yakamı

Fikret derki benim mi suç

Yaka yırtık delik pabuç

Ne yapsam değişmez sonuç

Bırakmaz yokluk yakamıHaber Detayı

ATATÜRK’E BORÇLUSUN

Atatürk’e küfür eden gerici

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Ya yunan doğardın ya da Rus piçi

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Onun sayesinde kıldığın namaz

Gerçek Müslümana dil uzatılmaz

Seni gidi takiyeci düzenbaz

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Savaştı cephede kurtuldu vatan

Binlerce şehit var kefensiz yatan

Ey sahte bezirgân din alıp satan

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Sütü bozuk ise eğer bir insan

Geçmişine sahip çıkmaz bir zaman

Türk olmasan olur muydun Müslüman

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

Atatürk ve silah arkadaşları

Çok zor kazandılar bu savaşları

Onlar vatan için koydu başları

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

O hep ilerdeydi yürürdü önde

Doğu batı güney kuzey her yönde

Sakın ha unutma ey Fikret sende

Türklüğünü Atatürk’e borçlusun

HAKİKAT SIRRI

        HAKİKAT SIRRI

Ne nasihat dinler nede uslanır

Hakikat sırına ermeyen âşık 

Ne aşka tabidir ne yolu tanır

Muhabbet gülünü dermeyen âşık 

Bu yolda ömrünce çeksede çile

Anlatsa halini gelmezki dile

Âlim olsa bile yine nafile

Kendini ilime vermeyen âşık 

Ömür boyu yaşar ölücesine

Çokbilmişlik satar velicesine

Aşamaz dağları delicesine

Ferhat’ın gürzünü görmeyen âşık

Fikret’in dünyada bitmiyor işi

Çorba yerken bile kırılır dişi

Bir hayvandan farklı olmaz gidişi

İnsanlık yoluna girmeyen âşık

KARIŞTIM

KARIŞTIM

Matem diyarında umut köyünde

Çoklardan vazgeçtim aza karıştım

Gelinsiz damatsız garip düğünde

Sevgiden pay aldım naza karıştım

Hiç uğruna yüreğimden vuruldum

Koza oldum ipek gibi sarıldım

Yağmur ile yağdım estim duruldum

Bulutsuz havada toza karıştım

He mi dünde hem bu günde yarında

Cezamı ödedim aşkın darında

Hiç gözüm olmadı dünya varında

Çoğa meyletmedim aza karıştım

Fikret der kokusuz gül neye yarar

Ördeği olmayan göl neye yarar

Rüzgâra savrulan kül neye yarar

Kor ateş içinde buza karıştım

BİLGEDİR KADIN

        BİLGEDİR KADIN 

Bütün kâinatı insanda gören, 

Bunca güçlüklere göğsünü geren, 

Namusu uğruna canını veren, 

Her türlü belaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın.

Yıllar yılı hor görüldü her çağda, 

Gerekse şehirde gerekse dağda, 

Ekinde, çapada, tarlada, bağda, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın.

Yavrusuna candan sarılan ana, 

Sokak ortasında vurulan ana, 

Ekinde, çapada yorulan ana, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın.

Asla gözleri yok dünya varında, 

Söz sahibi olmalılar yarında, 

Hayatın tüm yükü omuzlarında, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın. 

Okuyanda her maharet var olur, 

Onlarsız bir dünya bize dar olur, 

Anaların bastığı yer nur olur, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın. 

Sebep ne bu çağda geri kalsınlar, 

Her mevkide yerlerini alsınlar, 

Doktor, savcı, hâkim, bakan olsunlar 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın. 

Düşün kafanı yor gerçeklere er, 

Her yerde göğsünü eyledi siper, 

Ancak yobazlığa okuyan dur der, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın. 

Fikret der yarimiz, ana, bacımız, 

Dinmelidir bir an önce acımız, 

Analardır başta altın tacımız, 

Her türlü cefaya gölgedir kadın. 

Başı dik, onurlu, bilgedir kadın. 

HAKİKAT SIRRI

        HAKİKAT SIRRI

Ne nasihat dinler nede uslanır

Hakikat sırına ermeyen âşık 

Ne aşka tabidir ne yolu tanır

Muhabbet gülünü dermeyen âşık 

Bu yolda ömrünce çeksede çile

Anlatsa halini gelmezki dile

Âlim olsa bile yine nafile

Kendini ilime vermeyen âşık 

Ömür boyu yaşar ölücesine

Çokbilmişlik satar velice sine

Aşamaz dağları delicesine

Ferhat’ın gürzünü görmeyen âşık

Fikretin dünyada bitmiyor işi

Çorba yerken bile kırılır dişi

Bir hayvandan farklı olmaz gidişi

İnsanlık yoluna girmeyen âşık

DEH DEH DEH

DEH DEH DEH

Avrupa birliği bekle sen bizi 

İnanın ki gerçekten özledik sizi

Yetiş peşimizden takipet izi

Hadi yürü deh deh topal eşeğim

Yastığım yorganım birde döşeğim

Açılsın kapılar varıp girelim

Rüşvet isterlerse hemen verelim

Gezip Avrupa’yı devran sürelim

Hadi yürü deh deh topal eşeğim

Yastığım yorganım birde döşeğim

Aldık hem vizeyi hem pasaportu

Çıkardık şalvarı giyindik şortu

Birazcık rahvan ol bekleme martı

Haydi, yürü deh deh topal eşeğim

Yastığım yorganım birde döşeğim

Fikret der yaşamım biraz hırpani

Bıraktım tarlaya kırık tırpanı

Her gün fazla fazla verdim arpanı

Hadi yürü deh deh topal eşeğim

Yastığım yorganım birde döşeğim.

BENZETTİM

BENZETTİM

Gül cemalin şemsi kamer misali

Kaşlarını Zülfikar’a benzettim

Arasam cihanı yoktur emsali

Endamını nazlı yâre benzettim

Sevda göllerine derin dalmışsın

Âşıklar bezminde yerin almışsın

Cennette huriden örnek almışsın

Yüzlerini Gülizar’a benzettim

Dönde seyredeyim ne olur biraz

Yüzüne baktıkça eylerim niyaz

Sanki gün görmemiş süt gibi beyaz

Gerdanını taze kara benzettim

Al mendili Fikret iyin terini

Batır bu sineme gamzelerini

Has bahçende yeten meyvelerini

Ayvaya turunca nara benzettim

DAVA

DAVA

Tüm ahali köye dargın

Şehre nasıl varılacak

Kanun eski kadı yorgun

Dava nasıl görülecek 

Bizim dava kutsal dava

Emek ucuz can bedava 

Demir çoktan geldi tava

Çeliğe su verilecek 

Ayaklarda yırtık çarık

Eller çatlak taban yarık

Öküz hasta saban kırık

Tarla nasıl sürülecek 

Her günümüz dünden yaslı

Nedir beyler işin aslı

Doktor üzgün neşter paslı 

Yara nasıl sarılacak 

Her mevkide türlü yalan

Hep bize mi bunca plan

Her kaynakta kobra yılan 

Sular nasıl durulacak

Umudunu kesme Fikret

Dayan biraz daha sabret

Devran böyle gitmez elbet

Hak divanı kurulacak.

DAVAM

DAVAM

Kimseyle hesabım yoktur

Benim davam nefsim ile

Ne lokmanı nede doktor

Benim davam nefsim ile

Sahip oldum ele dile

İncitmedim bile bile

Kimseye yapmadım hile

Benim davam nefsim ile

Çektim nice belasını

Yendim benlik alasını

Yıktım kibir kalesini

Benim davam nefsim ile

Ne eskim var nede yenim

Bir gün toprak olur tenim

Madem ben Fikret Dikmen’im

Benim davam nefsim ile

KÜFREDER

Rüzgarlı havada acemi kaptan

Yelken açar döner yele küfreder

İtibarı bitip düşünce çaptan

Hatasına bakmaz ele küfreder

İster erkek olsun isterse dişi

Baştan seviyorsa eğer bir işi

Bendini kavice yapmayan kişi

Boz bulanık akan sele küfreder

Kendisiyle bile olmaz barışık

Aklı darmadağın fikri karışık

Sazı çalamayan acemi aşık

Akorttan anlamaz tele küfreder

Yüzü kara aynalara bakamaz

Bir ocağı bile düzgün yakamaz

Ateşi beğenmez küle küfreder

Asla değer vermez alın terine

Koyar kendisini adam yerine

Fikret ne demeli böylelerine

Dikeni var diye güle küfreder

ÖMÜR BOYUNCA

Gönlümü dost için derviş eyledim

Şala güvenmedim ömür boyunca

Nice deniz derya umman boyadım

Sala güvenmedim ömür boyunca

Hiç kimsenin arkasından atmadım

Helal kazancıma haram katmadım

Çıkar için onurumu satmadım

Yala güvenmedim ömür boyunca

Kibirden sıyrıldı kinden arındım

Bütün canlılara aynı göründüm

Tabiatta yedi renge büründüm

Ala güvenmedim ömür boyunca

Göstermelik için namazlar kılan 

Asalak geçinip emeği çalan 

Arısız kovansız şekersiz olan

Bala güvenmedim ömür boyunca

Fikret ne ağam var ne de efendim

Haramdan tarafa dönmedi bendim

Hırsı dizginledim tamahı yendim

Mala güvenmedim ömür boyunca

SOY HELE

Milletin malı deniz

Yeyip oldunuz semiz

Yemeyen aptal keriz

Ye hele soysuz ye hele

De hele zalım de hele

Halka simitle çaylar

Karşı çıkanı paylar

Bizlere gecekondu

Size sırça saraylar

Bah hele buna bah hele

Yuhala gardaş yuhala hele

Beylere ballı börek

Dayanmaz buna yürek

Fakire tuzsuz çörek

Dayılara ihale ihale soysuz hele 

Yuhala gardaş yuhala hele 

Cehenneme canınız

Şişiyor cüzdanınız

Taşlaşmış vicdanınız

Vah hele zalim vah hele

Ya hele zalim ya hele

Kâbuslu uykuları

Bulandırır suları

Kutulara doları

Kohele hırsız koy hele 

Ah hele arsız şu hale

Yara her gün kanıyor

Sizi herkes tanıyor

Vatandaş utanıyor

Şu hale haksız şu hale

Ya hele haksız ya hele

Kuvvet dedi tabana

Kurt dost oldu çobana

Döndük kara sabana 

Dah hele gardaş dah hele

Hoh hele gardaş hoh hele

Fos çıktı reçetesi

Gine kesmiyor sesi

Yağma soygun çetesi

Şu hale bakın şu hale

Bu hale  bakın bu hale

Harcadılar fonları

Çaldılar milyonları

Nasıl olur sonları

Tuh hele nursuz tuh hele

Tehele nursuz tehele

Doldurdular boşları

Kuruttular yaşları

Vur başına taşları

Ah hele halkım ah hele

Eh hele halkım eh hele

Kazık büyüdü boy boy

Ne ırk kaldı nede soy

Bir daha bunlara oy

Yo hele halkım yo hele

De hele halkım de hele

Elbet bu millet yaman

Kahraman mı kahraman

Hele gelsin o zaman 

Bi hele halkım bi hele

Ki hele halkım ki hele

Her mevkide  yalancı

Her bölgede plancı

Her köşede dilenci

Peh hele halkım peh hele

Tüh hele halkım tüh hele

Görende adam sanır

Deli olsa uslanır

İnsan biraz utanır

Tu hele size tu hele

EKMEK ELDEN

Şiş göbek kalın boyun

Duyun ey beyler duyun

Bu oyun nasıl oyun

Yeyin ha beyler yeyin

Doyun ha beyler doyun

Hiç üstünde durmayın

Nerden diye sormayın

Yaramızı sarmayın

Yeyin ha beyler yeyin

Doyun ha beyler doyun

Yapın sarayı hanı

Düşünmen garibanı

Çıksın fakirin canı

Ekmek elden su gölden

Yeyin ha beyler yeyin

Doyun ha beyler doyun

Dolu çıksın kuranız

Yazı gelsin turanız

Kabarmaz faturanız

Yeyin ha beyler yeyin

Doyun ha beyler doyun

Yeyip oldunuz semiz

Kirli olur mu temiz

Milletin malı deniz

Yeyin ha beyler yeyin

Doyun ha beyle doyun

BENİM GİBİ SENDE

Benim gibi sevda çeker

Sevdiğinden ayrılanlar

Çaresizce boyun büker

Sevdiğinden ayrılanlar

Gözleri kurumaz yaştan

Haber bekler uçan kuştan

Kesilir ekmekten aştan

Sevdiğinden ayrılanlar

Hep düşünür kara kara

Dili varmaz intizara

Ölmeden girer mezara

Sevdiğinden ayrılanlar

Yaşlar dolar gözlerine

Çile ekler kederine

Sitem eder kaderine

Sevdiğinden ayrılanlar

Fikret der ki benim gibi

Aşk derdinin yok tabibi

Olur, gizli dert sahibi

Sevdiğinden ayrılalar

YETİŞEMEDİM

İnciler takardı beyaz gerdana

Sebep neydi gelemedik yan yana

Gülistana seyran eyledik ama

Bülbüller misali ötüşemedik

Ne beraber olduk nede kavuştuk

Sevdamızı bir yalana değiştik

Kaş göz ile işmar ettik seviştik

Bir türlü el ele tutuşamadık

Aşkımızı satırlara yükledik

Sevdamıza sevdaları ekledik

Yıllar boyu özlem ile bekledik

Umut kervanına katışamadık

Fikret der istese kurbandı canım

Tutuştu aşkıyla yandı her yanım

Duydum göç eylemiş nazlı cananım

Bir türlü peşinden yetişemedik

MUSTAFA KEMALCE

Anadolu’m çakmak çakmak

Çakar Mustafa Kemalce

Özgürlüğün ışığını 

Yakar Mustafa Kemalce

Yıllarca vermeden ara

Karanlığı yara yara

Irmak gibi deryalara

Akar Mustafa Kemalce

Bükerek çelik telleri

Aşarız nice belleri

Tüm setleri engelleri

Yıkar Mustafa Kemalce

Siler gönüller pasını

Sevince katar yasını

İstiklal madalyasını

Takar Mustafa Kemalce

Yalanı yok gerçek sözlü

Milletine güler yüzlü

Sarı saçlı mavi gözlü

Bakar Mustafa Kemalce

Fikret der bu millet yaman

Hele gelsin bir o zaman

Nice binlerce kahraman

Çıkar Mustafa Kemalce

MUHABBET HARCI

Erenlerin divanında aşk ile

Muhabbet harcını karmaya geldik

İnsanı kâmilden aldık haberi

Kim iyi kim kötü sormaya geldik

Derviş kuşağını doladık bele

Umut türküsünü yükledik tele

İnsanlık aşkıyla verip ele ele

Dostun yarasını sarmaya geldik

Her satırda gizli elbet bu mana

Kalmasın kavlimiz ahdi âmâna

Ölümsüz mekâna sonsuz zamana

Aşkın saatini kurmaya geldik

Fikret der ki haklıları kayırıp

Tellal edip dört bir yana duyurup

Sabır süzgecinden çekip ayırıp

Bulup kılı kırka yarmaya geldik

KOR DÜŞTÜ

              KOR DÜŞTÜ

Bir türlü dinmiyor gönlümün yası

Ne kadar yalvarsan olmaz faydası

Başımda dönüyor eski sevdası

Her andıkça yüreğime kor düştü

Sevda kitabını açtım okudum

Aşkımızı kilimlere dokudum

Garip kalmış bülbül gibi şakıdım

Talihime figan ile zar düştü

Çok dilek diledim kabul olmadı

Bir gün olur hak yerini bulmadı

Yalvardım Mevla’ya çilem dolmadı

Genç yaşımda saçlarıma kar düştü

Madem baştan belli idi niyetin

Ayrılığın derdi ölümden çetin

En sonunda bu kısmetsiz Fikret’in

Kaderine bir vefasız yar düştü

ÜNÜ VEYSELİN

Gönül incitmezdi hatır yıkmazdı

Gerçeğe bir zaman karşı çıkmadı

Hiçbir kula ayrı gayrı bakmazdı

Barışa dönüktü yönü Veysel’in

Sözünde görmedi asla sakınca

Tabiat saklıydı her an bakınca

Atamıza içli ağıt yakınca

Duyuldu dünyaya ünü Veysel’in

Sanat dünyasına karışmasıyla

Bütün insanlıkla barışmasıyla

Sıvas’ta âşıklar yarışmasıyla

Bir anda açıldı önü Veysel’in

Niceler sözünden alırdı payı

Dalmadan geçerdi ırmağı çayı

Gönül gözü ile gördü Dünyayı

Asla kararmadı günü Veysel’in

İnsana güvendi her bir selamı

Nasihat verirdi her bir kelamı

Elinde bastonla gezdi âlemi

Yarına çıkardı dünü Veysel’in

Türküler söyledi şiirler yazdı

Olanca serveti söz ile sazdı

Her canı severdi ırk ayırmazdı

Kimseye olmadı kini Veysel’in

……. Fikret der ki bal akardı virdinden

Hile gelmez âşıkların merdinden

Şikâyet etmezdi hiçbir derdinden

Yarına umuttu dünü Veysel’in

KÜFÜR SAYAR

KÜFÜR SAYAR

Doğru sözü küfür sayar 

Eğri söze bel bağlayan

Sır verirsen ele yayar

Kör şeytana el bağlayan

El davulu çala çala

Zehir katar tatlı bala

Öğüt versen gelmez yola

Kör cahile dil bağlayan

Türlü hayallere dalar

Öç öğün avucun yalar

Şeytanın sazını çalar

Sarp kayaya tel bağlayan

Fikret günü yıla ekler

Üç gün yaşar kelebekler

Ömür boyu bahar bekler

Kuru dala gül bağlayan

NE GEREK

Ne gerek var nazlım bu kadar naza

Seni  sevdiğimin  farkında mısın 

Geldim eşiğine durdum niyaza

Seni  sevdiğimin  farkında mısın 

Bunca sevgimizi hiçe saymadan 

Sırımızı yadellere yaymadan

Aşkımızı hiç kimseler duymadan

Seni sevdiğimin farkında mısın 

Arada hatırla o tenha yeri

Ben asla konuşmam ileri geri

Aklımız ereli küçükten beri

Seni sevdiğimin farkında mısın 

Sensizliğe zor dayanır bu yürek

Bizde eller gibi murada erek

Alem duysun gizlemeye ne gerek

Seni sevdiğimin farkında mısın 

Girmesin araya bir kara kedi

Benim için kimler sana ne dedi

Fikretin yari ol ezel ebedi

Seni sevdiğimin farkında mısın

YETER DÜNYA

Sekiz milyar insana yeterde artar dünya

Dilerim gerçek olur gördüğümüz bu rüya 

Haset nefret kin kibir insana zarar güya

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

Gönül umman gibidir girmesini bilene

Kemde güzel görünür görmesini bilene

Menzilin sonu hoştur ermesini bilene

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

Sarılırız can cana beraber her zeminde

Her can eşit sayılır muhabbetin deminde

Eğrilere yer olmaz erenlerim ceminde

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

Coşkun seller misali kalp den kalbe akarız

Bilimin ışığını gece gündüz yakarız

Yetmiş iki millete aynı gözle bakarız

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

Nefsini ıslah eyle yaratanın aşkına

Eğer insanım dersen kol kanat ger düşküne

Elinden geldiğince yardım eyle düşküne

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

Sakın elden bırakma özveri tevazuyu

İnsanları sevmektir insanın güzel huyu

Bulandırma ne olur akan bu duru suyu

Cömertlik ve hoş görü gönüllere dolmalı

Şiarımız dünyada sevgi barış olmalı

OLMAZ MI ?

Söyle küskün müsün nazlı cananım

Bir kere halimi sorsan olmaz mı?

Yüreğim yaralı akıyor kanım

Açtığın yarayı sarsan olmaz mı?

Bu sevdayı sardın benim başıma

Zehir kattın ekmeğime aşıma

Bir tenhada çıkıversen karşıma

Kolların boynuma sarsan olmaz mı?

Alların üstüne kara bağlama

Pişman olup yüreğini dağlama

Ben ölürsem ardım sıra ağlama

Verdiğin ikrarda dursan olmaz mı?

Beni böyle perperişan koyupda 

Sensiz benim saniyem kayıp da

Arada fikreti hatırlayıpda

Verdiğin ikrarda dursan olmaz mı?                       

KAZAN AŞIKTIR

Her aşık kendine aşık demesin

Aşkın kitabını yazan aşıktır

Helalden söz edip haram yemesin

Haksızı taşlayıp kızan aşıktır

Her saniye vicdanını yoklayıp

Ekmeğine karıp terin koklayıp

Göz yaşını yüreğinde saklayıp

Katreden umma sızan aşıktır

Özünden sözünden ayrı kalmadan

Yetimin yoksulun hakkın çalmadan

Ömür boyu usanmadan yılmadan

İnsanlık yolunda tozan aşıktır

Fikret yolum elbet bilimce fence

Ozanlar hep böyle olmalı bence

Nefsini öldürüp ölmeden önce

Kendi mezarını kazan aşıktır

GÜLDÜRMEYİZ

Asla mervanın dölünü

Kendimize güldürmeyiz

Has bahçenin has gülünü 

Biz cahile yoldurmayız

Kibirin tek zerresinden

Hal bilmezin deresinden

Namertlerin çeşmesinden

Kabımızı doldurmayız

Sevgi ummanına daldık

Akıp bendimize dolduk

Kamillere dâhil olduk

Boş laflara aldırmayız

Kâbe saydık dört bir yanı

Özden sevdik her insanı

Hakkın yarattığı canı

Hak adına öldürmeyiz

Döktük alın terimizi

Eğdirmedik serimizi

Fikret der ki sırımızı

Namertlere bildirmeyiz

DEVRAN BÖYLE

Bu ne acayip bir devran

Döner durur başımızda

Bizi gözler böyle her an

Genç ihtiyar yaşımızda

Seneler kesat senenden

Hiç dönmüyor bunca giden

Anlamadım bilmem neden

Ağımı var aşımızda

Kimse kimseyi aramaz

Hasta halini soramaz

Gün gelir işe yaramaz

Dolumuzda boşumuzda

Kimler demiş kimler duymuş

Kimi de zamana uymuş

Fikret der ki sefil baykuş

Öter mezar mezar taşımızda

AKIL ERMEZ

Kapılmışız hayaline düşüne

Takılmışız bir ömürün peşine

Akıl ermez bu dünyanın işine

Kimi meyhanede kimi mescitte

Kimisi libasa şala bürünür

Kimisi ekmeğe ekmek dürünür

Kimi yılan gibi yerde sürünün

Kimi Şam da gezer kimi de Hint’te

Kimisi göz dikmiş yıldıza aya

Kimi sessiz yatar girmiş hizaya

Kimisi el atmış göğe fezaya

Kimi yer altında kimi bin fitte

Kimisi yok yere Fikret’e çatar

Kimi dükkân açmış matahın satar

Kimi suçsuz yere yıllarca yatar

Kimisi kürektir kimi tecritte

DİYEMEDİ

Perişan halimden bir gün bilmedi

Mendiliyle gözyaşımı silmedi

Umut verdi ama ardı gelmedi

Bağımda gülümü der diyemedi

Nolurdu değseydi elime eli

Sevdasına düşer olurdum deli

Belli bir kötüden yanmıştı dili

Benimle murada er diyemedi

Dedim madem böyle geldik yan yana

Sevişelim sarılalım can cana

Taradı zülfünü döktü gerdana

Sırma saçlarımı ör diyemedi

Fikret in gözüne indi bir perde

Beni görür görmez düşürdü derde

Sarılıp boynuma bir tenha yerde

Gel yaklaş koynuma gir diyemedi

MUHABBET SOFRASI

İnsana gerekli insanın hası

Lütfedip yanına varıldığında

Gönüllere muhabbetin sofrası

Sohbete doyulmaz kurulduğunda

İnsan sevdiğinden hilemi sezer

Seven sevdiğiyle beraber gezer

Cennetin bağına girmişe benzer

Yârin hanesine varıldığında

Canlar niyaz saf olur elbet

Rakipler duyarsa laf olur elbet

Sevenin günahı af olur elbet

Kollar sevdiğine sarıldığında

Fikret kaderine sitemin nedir

Girmeyi bilene gönül kabedir

Kurşun yarasından tehlikelidir

Kişi kem söz ile vurulduğunda

PINAR 

Bir hışımla yükseklerden çağlayıp

Neden deli deli akarsın pınar

Âşıkların yüreğini dağlayıp

Kereme döndürüp yakarsın pınar

Hiç değer vermedin halden anlara

Ezelden sevdaya susayanlara

Sana hayran kalan nice canlara

Can alıcı gözle bakarsın pınar

Gönül şehrim yıkık ören misali

Yağdın estin tozdun boran misali

Seni seven kalbi viran misali

Neden acımadan yıkarsın pınar

Sevdan kolay kolay gitmez serimden

Kokun ölmedikçe çıkmaz terimden

Kılcal damarımdan iliklerimden

Canımı cımbızla sökersin pınar

Kurudu dudağım geldim yanına

Bir buse ver şifa gelsin canıma

Muhannetlik yakışır mı şanına

Doyulmaz tadın var şekersin pınar

Bu gönlüm şad olsun bir umut ver de

Perişan halimi gözünle gör de

Biçare fikreti gördüğün yerde

Neden hatırını yıkarsın pınar

YAZDIM ADINI

Bülbüllerden habersizce

Güllere yazdım adını

Duyulsun diyerek tezce

Dillere yazdım adını

Selamım sana hediye

Alınca sormadın niye

Kokunu getirsin diye

Yellere yazdım adını

Hüzünde kederde gamda

Sırası gelmişken tamda

Perde perde bağlamamda

Tellere yazdım adını

Fikret ağlayıp güldükçe

Sevenler kıymet bildikçe

Kerem aklıma geldikçe

Küllere yazdım adını

             26/ 12/ 2022

USANDIM BEN

Anadolu bozkırında

Geze geze usandım ben

Yoksulluğun denizinde 

Yüze yüze usandım ben

Dertlerim indi derine

Yoksulluk çöktü serime

Çilemi gam defterime

Yaza yaza usandım ben

Boşa geçirdim ömrümü 

Gören var mı güldüğümü

Yoksulluğun düğümünü

Çöze çöze usandım ben

Fikret der ki düştüm dara

Talihim bahtımdan kara

Hayırsız sahte dostlara 

Kıza kıza usandım ben

YAZIK DEĞİL Mİ ?

Çile mihnet dert içinde yüzüyor

Yoksula garibe fakire yazıktır

Yoğurdu üflüyor suyu süzüyor

Yediği lokması kuru azıktır

Her seçimde kürsülerden gürleyip

Sülaleyi mumya gibi sırlayıp

Tüyü bitmedik yetimleri horlayıp

Hakkını çalanın sütü bozuktur

Bizi her zam çarkında ezdiren

Ekmek için diyar diyar gezdiren

Bu milleti hayatından bezdiren

Vatandaşa attığınız kazıktır

Günümüz ayımız yılımız yaslı

Çıkarla menfaat bu işin aslı

Vicdanlar taşlaşmış yürekler paslı 

Fikret bu beylere bundan Kızık’tır

ÂLEM AĞLADI

Derdimi deftere yazmak istedim

Kâğıt isyan etti kalem ağladı

Kara kaderimi bozmak istedim

Dilimden dökülen kelam ağladı

Gülistan bezettim bülbül ötemdi

Şansım bana küstü yaver gitmedi

Yâre nağme yazdım kabul etmedi

Mektup geri geldi selam ağladı

Fikret pişman olup dönecek derken

Bir lokma ekmeği beraber yerken

O hayırsız çektiğime gülerken

Talihim yan çizdi çilem ağladı

EMEĞİN BOŞA

Gün olur düşersen dara

Halden bilen bir dost ara

Temeli çürük duvara

Taş koyma emeğin boşa

Fayda vermez bunca çaba

Çektiğin her çile caba

Kalaysız bakır bir kaba

Aş koyma emeğin boşa

Candan dostu bas bağrına

Kulak tıkama çağrıma

Halden bilmeyen uğruna

Baş koyma emeğin boşa

Bak bu Fikret in sözüne

Ateş düşürme özüne

Ağlayıp iki gözüne

Yaş koyma emeğin boşa

SOYMAYIN NOLUR

Ne bir murat aldım ne de gün gördüm

Ne gönlüm şad oldu ne sefa sürdüm

Ben kendi başıma çorabı ördüm

Adımı dillere yaymayın nolur

Ben bu dertten ölür isem kazara

Eşe dosta geldi deyin nazara

Götürün böylece koyun mezara

Üstümden elbisem soymayın nolur

Yarım kaldı bu dünyada muradım

Halden bilen sadık bir dost aradım

Bir garip haydarım söylenir adım

Beni öldü diye saymayın nolur

KADER TALİH

Kader talih çile sözü bir etti

Çöktüler üstüme çarem kesildi

Kahırlı sözleri cana kar etti

Çöktüler üstüme çarem kesildi

Bir tuttu ellerimi bağladı

Biri tuttu dillerimi bağladı

Biri tuttu kollarımı bağladı

Çöktüler üstüme çarem kesildi

Siteme  başladı damarım kandan

Kesildi imkânım bıktım bu candan

Karabasan gibi üçü bir yandan

Çöktüler üstüme çarem kesildi

Fikret im derdimi dökemiyorum

Kimseye boynumu bükemiyorum

Takatim kalmadı çekemiyorum

Çöktüler üstüme çarem kesildi

ÖĞRENDE GEL

Ey sevgili nazlı cana

Sevmesini öğren de gel

Sıkı sıkı sarıl bana

 Sevmesini öğren de gel

Dersini al bir sevenden

Hep uzak dur sevmeyenden

Gel güzelim kaçma benden

Sevmesini öğren 

Daha toysun acemisin

Acep kimden aldın esin

Büllere benzer sesin

Daha toysun acemisin

Fikret bekler zamanını

Sav başından dumanını

Oku aşkın romanını

Sevmesini öğren de gel

SEVGİ SAYGI

Kara düşüncenin karanlığını

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Köhne cehaletin viranlığını

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Sevgi lokmasını canlarla yiyen

Bir harf öğretene köleyim diyen

Bilim ışığını dünyaya yayan

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Hakkı hakikati gerçek bilerek

İnsanın yüzüne daim gülerek

Kara cehaleti kökten silerek

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Marifeti gergef gibi işleyen

Yarınları özlem ile düşleyen

Gönüllere özgürlüğü aşlayan

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Sürüp geldi erenlerin izini

Doğruluktan ayırmadı gözünü

İnsan-ı kâmilin gerçek özünü

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

Fikret der okursan âlim olursun

Noktadan virgülden hisse alırsın

Her ne arar isen onda bulursun

Aydınlatan sevgi saygı hoşgörü

MARTAVAL

Kerkenez serçeden dersini almış

Yarasa geceden uyumuş kalmış

Pire koca fili sırtına almış

Of demeden Kaf dağına götürmüş

Kaplumbağa ekvatora varınca

Nerde benim evim diye sorunca

Koca gergedanı iki karınca

İki dakikada yemiş bitirmiş

Erkek deve altı bortlak bortlamış

Mesli memiş mezarında hortlamış

Kanarya kartalı almış sırtlamış

Okyanusun ortasına batırmış

Hurilerle iş pişirdi huriye

Ere kaçmış seksen beşlik dürüye

Kurtlar çoban olmuş sanal sürüye

Koyunları bir argaca yatırmış

Deli derviş bir ses duymuş derinden

Şeytan bıkmış perilerin şerrinden

Yaşlı Yasin kalkamazken yerinden

Erciyes’in zirvesine oturmuş

Fikret derki bu şiir bir martaval

Maymun ispinoza veriyor maval

Mandalar dallarda çalarken kaval

Meğerse doğuran yavru katırmış

BİLESİN

Hatası var ise yüzüne söyler

Dost dostun ardından atmaz bilesin

Muhabbet insanı kem sözü neyler

Kelamına yalan katmaz bilesin

Gönlü boldur hem yetinir az ile

Aklının ucundan hiç geçmez hile

Bütün sermayesi kar olsa bile

Her pazarda matah satmaz bilesin

Âlim in halinden cahil ne anlar

Sevgiyi taç eden ne güzel canlar

Olgunluğa eren kâmil insanlar

İnsan kaşını çatmaz bilesin

Kimseye benzemez fikre tin huyu

Asla bulandırmaz akan bir suyu

Mert uykusuz kalsa geceler boyu

Namert döşeğinde yatmaz bilesin

BAL EYLERİZ EYLERİZ

Edep erkân yol eyleriz

Kimseye yok minnetimiz

Muhabbeti bal eyleriz

Dünya olur cennetimiz

Biz insanız diye diye diye

Bağlandık aşka sevgiye

Hor bakmayız hiç kimseye

İnsan sevmek sünnetimiz

Ne uzakta ne yakında

Sevgimiz aşina kında

Erenlerin dergâhında

Elbet vardır hizmetimiz

Fikret der ki sözüm size

Kini koyman kalbinize

Şükür eylen rabbinize

Her bir dane nimetimiz

BAKİ DEĞİLDİR ELBETTE

Hiçbir şey dünyada baki değildir

Böyle gitmez devran döner zamanla

Garipleri giydir yoksul sevindir

Başındaki boran diner zamanla

Ne kadar yaşasan o sana kardır

Kalbi fesatlara bu dünya dardır

Her işin bir sonu bir başı vardır

Yanan ateş bir gün söner zamanla

Sevene uzaklar olurmuş yakın

Daima vakurca tavrını takın

Kanadım var diye güvenme sakın

Yüksek uçan yâre iner zamanla

Fikret der ki hatır gönül yıkanlar

Servete aldanıp yoldan çıkanlar

İnsanlara tepelerden bakanlar

Bir gün cansız ata biner zamanla

AŞKINA YANDIĞIM

Aşkına yandığım nazlı cananım

Nolur gül yüzünü benden gizleme

Ben sana küçükten sevdalananım

Yüreğimi ateşlerde közleme

Bilen var mı bu sevdanın gizini

Pişman olup dövüyorsa dizini

Yıllar oldu bulamadım izini

Yürek mi dayanır böyle özleme

Gözümden gitmiyor biran hayali

Deli oldum haberini duyalı

Beni böyle per perişan koyalı

Kendin ettin kendin buldun sızlama

Meğer ne zorumuş bu aşkın derdi

Ne bir haber saldı ne bir söz verdi

Fikret derki yaralarım baş verdi

Birde sen vurup da bari yüzleme

AŞK DİVANI

Dokunmayın bana yüreğim yanık

Kimsede yok bu derdimin dermanı

Aşkın divanına olmuşum sanık

Boynumda asılı idam fermanı

Bir sevdiğim vardı o da terk etti

Olanca umudum böylece yitti

Çok emekler çektim hep boşa gitti

Savurmadan yele verdim harmanı

Gün görmedim senesinden yılından

Az çekmedim acı tatlı dilinden

Doladı ipini keçi kılından

Felek her gün eğiriyor kirmanı

Kar yağdırdın bu Fikret’in dağına

Ateş attın yüreğimin yağına

Bir fidan ekmedin umut bağıma

Yaktın gittin içimdeki ormanı

ASLA GAM YEMEM

Güzel olan güzel satar çalımı

Gece gündüz bekler yârin yolunu

Sevdi diye kanadımı kolumu 

Yedi yerden kırsalar da gam yemem

Ayrılık derdine bulunmaz çare

Sarar yüreğimi gam pare pare

Doya doya sarılaydım o yâre

Diyar diyar sürseler de gam yemem

Sevda mektebinde çok yaptım deney

İfademi anlatayım peyderpey

Güzel sevmek suç olduysa hâkim bey

Müebbetti verseler de gam yemem

Yüzünde gamzesi gerdanda beni

Dünyalara değişemem ben seni

Al yatır koynuna Fikret Dikmen’i

Sabahına  vursalar da gam yemem

ARSIZCA

Göğü deldik oksijeni bitirdik

Aval aval bakıyoruz arsızca

Elimizle sonumuzu getirdik

Bir meçhule akıyoruz arsızca

Çok istedik gidemedik efese

Yorgun düştük kaldık nefes nefese

Bülbülleri koyduk telli kafese

Karga gibi şakıyoruz arsızca

Ne cetvel tanıdık ne de üçgeni

Çizgilerle dair böldük ekseni

Kenara bıraktık ilimi fen i

Tommıks teksas okuyoruz arsızca

Böyle yaratığa denir mi insan

Yeşile hunharca kıyar mı insan

Bu nasıl bir ahlak bu nasıl vicdan

Ormanları yakıyoruz arsızca

Fikret der ki yılan gibi sürünüp

Şeytan ama insan gibi görünüp

Hayasızca her kisveye bürünüp

Boynumuza takıyoruz arsızca

AKIL ERMEZ

Kapılmışız hayaline düşüne

Takılmışız bir ömürün peşine

Akıl ermez bu dünyanın işine

Kimi meyhanede kimi mescitte

Kimisi libasa şala bürünür

Kimisi ekmeğe ekmek dürünür

Kimi yılan gibi yerde sürünür

Kimi Şam da gezer kimi de Hint’te

Kimisi göz dikmiş yıldıza aya

Kimi sessiz yatar girmiş hizaya

Kimisi el atmış göğe fezaya

Kimi yer altında kimi bin fitte

Kimisi yok yere Fikret’e çatar

Kimi dükkân açmış matahın satar

Kimi suçsuz yere yıllarca yatar

Kimisi kürektir kimi tecritte

KURABİLSEYDİK

Bu evren içinde dostça yaşardık 

Haksızlığa karşı durabilseydik

Dağları devirir beller aşardık

Eşitçe bir düzen kurabilseydik

Beyazın yerini almazdı kara

Vicdanın önünü kesmezdi para

Sevgiyle bakardık tüm insanlara

Nefsimize kilit vurabilseydik

İnsanlık bu kadar dibe vurmazdı

Dost dostun yoluna tuzak kurmazdı

Cahiller âlime karşı durmazdı

Zulmün zincirini kırabilseydik

Göğe darılmazdı bulutlarımız

Mayınla dolmazdı hudutlarımız

Askıda kalmazdı umutlarımız

Sevgi diyarına varabilseydik

Düşünüp çalışıp aklı selimle

Elin oğlu aya çıktı bilimle

İnceleyip araştırıp ilimle

Keşke kılı kırka yarabilseydik

Çağlayıp coşsaydı akarsuyumuz

Değişmezdi ahlakımız huyumuz

Yolumuza kazılmazdı kuyumuz

Umudun harcını karabilseydik

Fikret der ki kim ne bulmuş şerlikte 

Kurtulmamız düzenlikte dirlikte

Neşter vurup beraberce birlikte

Kanayan yarayı sarabilseydik.